Καθώς ο Καρλ περνούσε αργά μέσα από την πολυπληθή ουρά, ένιωθε την απογοήτευσή του να μεγαλώνει. Παντού γύρω του, οι επιβάτες έσπρωχναν για χώρο. Παιδιά έτρεχαν γύρω γύρω καθώς οι εξαντλημένοι γονείς τους προσπαθούσαν να τα κρατήσουν στη σειρά, με τις φωνές τους να υψώνονται από απογοήτευση. Αυτή η ταραχώδης σκηνή πρόσθεσε μόνο τον εκνευρισμό του Καρλ, κάνοντάς τον όλο και πιο ενοχλημένο με όλους γύρω του. Άρχισε να αναρωτιέται πώς θα μπορούσε να αντέξει πέντε ώρες σε ένα τόσο χαοτικό περιβάλλον.
Μετά από μια αιωνιότητα, ο υπάλληλος της πύλης κάλεσε τελικά τη ζώνη του να επιβιβαστεί. Κρατώντας σφιχτά το καινούργιο του εισιτήριο, ο Καρλ κατέβηκε ανακατωσούρα στη γέφυρα του αεροπλάνου και μπήκε στο αεροπλάνο. Προς απογοήτευσή του, η οικονομική καμπίνα ήταν ακόμη πιο στενή από ό,τι είχε φανταστεί. Πλάτη με πλάτη, οι επιβάτες στριμώχνονταν σε στενά καθίσματα, ενώ οι αεροσυνοδοί έκαναν αβοήθητα τους ώμους τους.