Οι κλωτσιές του αγοριού συνεχίστηκαν, παίρνοντας τώρα ένα ρυθμικό, σχεδόν μεθοδικό μοτίβο. Χτύπημα. Χτύπημα. Ο επαναλαμβανόμενος θόρυβος ήταν όλο και πιο ενοχλητικός, τρώγοντας τα νεύρα του. Αφού υπέμεινε μερικές ακόμη δυνατές κλωτσιές, η υπομονή του έσπασε.
Γύρισε στη θέση του και κοίταξε το νεαρό αγόρι με ένα αυστηρό, διαπεραστικό βλέμμα. “Έχεις αρκετή ενέργεια, έτσι δεν είναι;” Είπε ο Κέβιν, με τη φωνή του να ανεβαίνει από απογοήτευση. Το ξέσπασμα του Κέβιν τράβηξε την προσοχή των κοντινών επιβατών, δημιουργώντας μια σύντομη, άβολη σιωπή.