Από τα πρωινά που περνούσε σε πολυσύχναστες αίθουσες συνεδριάσεων μέχρι τα ξενύχτια που εξέταζε έγγραφα και προετοίμαζε παρουσιάσεις, το ταξίδι ήταν ένας μαραθώνιος έντονης συγκέντρωσης και συνεχούς κίνησης. Η ενέργεια της πόλης, αν και συναρπαστική, τον άφησε να νιώθει εξαντλημένος.
Ως ανώτερος διαχειριστής έργων, ο Κέβιν ήταν συνηθισμένος στην πίεση – οι αυστηρές προθεσμίες και οι υψηλές προσδοκίες ήταν ο κανόνας του. Όμως η συνεχής δίνη της εργασίας τον άφηνε να νοσταλγεί την ηρεμία. Τώρα, καθώς το αεροπλάνο περνούσε, προσπαθούσε να ανακτήσει μια αίσθηση ηρεμίας, μακριά από το χάος της ζωής στην πόλη.