Το κουπόνι ένιωθε σαν φτωχό υποκατάστατο της άνεσης που περίμενε. Η ενόχλησή του κορυφώθηκε και πήρε μια βαθιά ανάσα, πασχίζοντας να παραμείνει ήρεμος. “Αυτό δεν αντισταθμίζει την ταλαιπωρία που πρόκειται να υποστώ”, είπε, με τη φωνή του να σιγοβράζει από απογοήτευση.
Η σκέψη του σπιτιού, με την υπόσχεση της χαλάρωσης και της άνεσης, ήταν η παρηγοριά του. Έπρεπε να παραμείνει θετικός, εστιάζοντας στο τέλος αυτού του ταξιδιού. Λίγες ώρες ακόμα, είπε στον εαυτό του, και επιτέλους θα χαλαρώσει και θα αφήσει πίσω του το άγχος του ταξιδιού.