Η Stacey ήξερε ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει έτσι, αλλά η καταγγελία της μίσθωσης δεν ήταν επιλογή – δεν μπορούσε να αντέξει τα πρόστιμα και η εύρεση νέου, προσιτού διαμερίσματος στην πόλη ήταν σχεδόν αδύνατη. Ήταν μια οδυνηρή επιλογή ανάμεσα στην ψυχική της ηρεμία και την ανεξαρτησία της.
Ένα βράδυ, εξαντλημένη και ηττημένη, η Στέισι καθόταν στο κρεβάτι, με τα μάτια της καρφωμένα στο τηλέφωνό της, καθώς έψαχνε για ένα νέο μέρος για να μείνει. Καθώς χτένιζε τις αγγελίες, κάθε διαμέρισμα που έβρισκε φαινόταν χειρότερο από το δικό της – σκοτεινό, στενόχωρο ή με εξωφρενικές τιμές.