Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε ένα βράδυ αφού είχε πάει για ύπνο. Είχε αφήσει μια στοίβα χαρτιά στον πάγκο της κουζίνας, μόνο και μόνο για να ξυπνήσει το επόμενο πρωί και να τα βρει τακτοποιημένα στο τραπέζι του καφέ. Το αίμα της Στέισι πάγωσε. Κάποιος είχε μπει στο διαμέρισμά της -ενώ εκείνη κοιμόταν, λίγα μόλις βήματα μακριά.
Το άσυλο της είχε διαλυθεί. Κάθε σκιά φαινόταν απειλητική, κάθε τρίξιμο μια υπενθύμιση ότι το σπίτι της δεν ήταν πια πραγματικά δικό της. Η Στέισι μόλις που μπορούσε να αναπνεύσει καθώς σκεφτόταν τις συνέπειες: ο ιδιοκτήτης της είχε εισβάλει, τα μάτια του στον χώρο της, ίσως και σε εκείνη. Το βάρος της παραβίασης εγκαταστάθηκε μέσα της και ο φόβος έδωσε τη θέση του στην οργή.