Εκείνο το βράδυ, η Στέισι αποφάσισε ότι ήταν καιρός να θέσει σε εφαρμογή την τελική φάση του σχεδίου της. Γύρισε σπίτι νωρίς, με την καρδιά της να χτυπάει δυνατά από την προσμονή, και έβαλε τα πάντα στη θέση τους. Τοποθέτησε το ηχείο Bluetooth στο διάδρομο, ρυθμίζοντάς το να παίζει αχνά, απόκοσμα μουρμουρητά που έμοιαζαν να έρχονται από το πουθενά.
Τοποθετημένη δίπλα στην μπροστινή πόρτα, η Στέισι έπιασε το τηλεχειριστήριο για το φως του διαδρόμου. Περίμενε, ακούγοντας προσεκτικά για βήματα έξω. Τη στιγμή που άκουσε γδούπο, πάτησε το κουμπί, κάνοντας το φως να τρεμοπαίζει ακανόνιστα. Φανταζόμενη τα νευρικά βλέμματα των γειτόνων της, ένιωσε μια μικρή ανατριχίλα.