Σκανάρισε την αίθουσα, με το χαμόγελό του να γίνεται τεντωμένο. Μια χάντρα ιδρώτα έτρεχε στον κρόταφό του, καθώς οι πιθανοί αγοραστές ψιθύριζαν μεταξύ τους, διστάζοντας να είναι οι πρώτοι που θα έκαναν προσφορά για το υποτιθέμενο “στοιχειωμένο” ακίνητο. Οι ιστορίες που είχε φυτέψει η Στέισι δούλευαν, πλέκοντας την αμφιβολία τους σαν ομίχλη πάνω από το δωμάτιο.
Τελικά, η ψυχραιμία του κ. Perkly άρχισε να καταρρέει. Το βλέμμα του πήγαινε από τον ένα συμμετέχοντα στον άλλο, ψάχνοντας απεγνωσμένα για κάποιο σημάδι ενδιαφέροντος. Η σιωπή του φαινόταν ασφυκτική, κάθε δευτερόλεπτο ενίσχυε την απελπισία του, καθώς οι ψίθυροι της αίθουσας γίνονταν πιο δυνατοί, με τον σκεπτικισμό τους αισθητό.