“Αποκλείεται…”. Η καρδιά της Χέδερ χτυπούσε δυνατά, καθώς κοιτούσε με ορθάνοιχτα μάτια το βίντεο της κάμερας ασφαλείας. Αυτό δεν μπορούσε να είναι αληθινό. Η γυναίκα στην οθόνη -αυτή που εμπιστευόταν για χρόνια- ήταν μια εντελώς άγνωστη. Είχε χαθεί η ζεστή, στοργική προσωπικότητα της Τζάκι που νόμιζε ότι γνώριζε. Στη θέση της: μια ψυχρή, υπολογιστική γυναίκα που προκαλούσε ρίγη στη Χέδερ.
Γύρισε ξανά και ξανά την κασέτα, προσπαθώντας απεγνωσμένα να βγάλει νόημα. Όσο περισσότερο όμως την παρακολουθούσε, τόσο περισσότερο την αναστάτωνε. Μικρά πράγματα που είχε απορρίψει τώρα έβγαζαν νόημα – ένα χαμένο μενταγιόν, περίεργα παρατεταμένα βλέμματα σε οικογενειακές φωτογραφίες. Πώς ήταν δυνατόν να ήταν τόσο τυφλή Τι άλλο έκρυβε η Τζάκι όλο αυτό το διάστημα πίσω από το προσωπείο της
“Θεέ μου”, μουρμούρισε η Χέδερ, με τους σφυγμούς της να επιταχύνονται. “Ποια είσαι εσύ;”. Η αποκάλυψη συνέτριψε την πραγματικότητά της. Ξαναγύρισε, προσπαθώντας απεγνωσμένα να βρει μια εξήγηση, αλλά το πρόσωπο που εμφανιζόταν στην οθόνη δεν ήταν εκείνο που είχε προσλάβει πριν από χρόνια. Το αίμα της Χέδερ έγινε πάγος, καθώς στο μυαλό της περνούσαν φευγαλέα στιγμιότυπα ανείπωτων πράξεων. Το ήξερε- βαθιά μέσα της, ήξερε την τρομερή αλήθεια. “Αυτό δεν μπορεί να είναι…”.