Μια αχτίδα συνειδητοποίησης έλαμψε στο πρόσωπο του Σαμ, καθώς επιτέλους συντονίστηκε με τα λόγια της Χέδερ, αλλά η ξαφνική του προσοχή έμοιαζε αναγκαστική, ενώ το χαμόγελό του δεν έφτανε μέχρι τα μάτια του. “Χαβάη Τέλεια”, είπε με μια εξασκημένη ζεστασιά, κρύβοντας το τηλέφωνό του. “Μόνο εμείς, χωρίς περισπασμούς”, πρόσθεσε, με τη φωνή του να είναι υπερβολικά ενθουσιώδης. Ο προσποιητός ενθουσιασμός του, μια έντονη αντίθεση με τον συνήθη αφηρημένο εαυτό του, φύτεψε έναν σπόρο αμφιβολίας στο μυαλό της Χέδερ.
Καθώς περνούσαν οι μέρες, η Χέδερ παρατήρησε ότι η εξαναγκασμένη ευθυμία του Σαμ δεν είχε μειωθεί. “Μια απόδραση στην παραλία ακούγεται καταπληκτική”, επανέλαβε με ένα χαμόγελο που δεν έφτανε μέχρι τα μάτια του – τα ίδια μάτια που άναβαν κάθε φορά που κοίταζε το τηλέφωνό του. Η Χέδερ δεν μπορούσε να απαλλαγεί από την αίσθηση ότι ο Σαμ έπαιζε θέατρο. Η στοργή του δεν φαινόταν αληθινή, και οι φόβοι της, όπως θα ανακάλυπτε σύντομα, δεν ήταν τελικά τόσο αβάσιμοι.