“Υπάρχει κάτι παράξενο εδώ, Τζον”, μουρμούρισε τελικά ο Σαμ, χωρίς να αφήσει το βλέμμα του από τη λεκάνη της τουαλέτας. Το βάρος στη φωνή του ήταν αρκετό για να κάνει τα χέρια του Τζον να σφίξουν στα πλευρά του. Το σιωπηλό σπίτι φάνηκε ξαφνικά υπερβολικά ήσυχο, ο χτύπος του ρολογιού του τοίχου μεγεθύνθηκε σε εκκωφαντικό επίπεδο στα αυτιά του Τζον.
Αν και ο Τζον δεν ήταν μυημένος στις λεπτομέρειες, μπορούσε να καταλάβει ότι ο Σαμ πάλευε με κάτι. Παρατήρησε τον Σαμ να αποσύρεται περιοδικά από το μπάνιο, να βηματίζει στο διάδρομο, να τρίβει το γενειοφόρο πηγούνι του και να μουρμουρίζει κάτω από την αναπνοή του. Φαινόταν σαν να πάλευε με την απόφαση αν θα αποκάλυπτε κάτι σημαντικό.