Βρήκε τον εαυτό του καθηλωμένο στο σημείο, συγκρατημένος από τον συναγερμό που ήταν χαραγμένος στη γλώσσα του σώματός της, ενώ ο φόβος που είχε εισχωρήσει στις φλέβες του τον άφησε ακινητοποιημένο. Τα ένστικτά του τον φώναζαν να την ακολουθήσει, να αναζητήσει απαντήσεις στα ερωτήματα που συσσωρεύονταν γρήγορα στο μυαλό του. Αλλά η θέα της, μια σιλουέτα στο φως του ήλιου που έσβηνε, απορροφημένη σε μια συζήτηση σαφώς σημαντικής σημασίας, τον συγκράτησε.
Οι λέξεις που του επέστρεφαν ήταν αποσπάσματα ενός παζλ που ήταν πολύ περίπλοκο για να το κατανοήσει. Φράσεις όπως “μεταλλικό δέρμα” και “εθνική απειλή” αιωρούνταν στον αέρα, με το νόημά τους δυσοίωνο και καλυμμένο από αβεβαιότητα. Κάθε λέξη τύλιγε την καρδιά του σαν μέγγενη, σφίγγοντας με κάθε καρδιακό παλμό, ενώ το μυαλό του έτρεχε να βγάλει νόημα από την κατάσταση.