Ήταν ένας άνθρωπος της ρουτίνας και της αξιοπρέπειας, με μια μετρημένη ζωή, φωλιασμένος στα γραφικά, γραφικά προάστια του Μέιπλγουντ. Συνταξιούχος που είχε αφιερώσει τη ζωή του στη διαμόρφωση νέων μυαλών ως καθηγητής Αγγλικών, ο Τζον είχε καλλιεργήσει μια ήρεμη ζωή που βούιζε με τον άνετο ρυθμό της οικειότητας και της προβλεψιμότητας. Ζούσε μόνος του στο διώροφο αποικιακό σπίτι του, με έναν λευκό φράχτη και έναν κήπο γεμάτο ανθισμένες ορτανσίες και τριαντάφυλλα.
Ήταν μια ήσυχη, γαλήνια ζωή, μακριά από τα εντυπωσιακά πρωτοσέλιδα των καθημερινών ειδήσεων ή τις κινηματογραφικές συγκινήσεις των χολιγουντιανών μπλοκμπάστερ. Γι’ αυτό και η εκνευριστική συνάντηση αυτής της ημέρας τον συγκλόνισε τόσο πολύ. Ήταν κάτι που δεν είχε φανταστεί ποτέ ότι θα του συνέβαινε ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια..