Καθώς τελικά αποκοιμήθηκε σε έναν ανήσυχο ύπνο, τα οράματα επέστρεψαν. Η οξεία μυρωδιά του καπνού του έτσουξε τη μύτη. Στάχτη έπεφτε βροχή από τον κατακόκκινο ουρανό. Ολόκληρες πόλεις κείτονταν σε πυρωμένα ερείπια. Και οι κραυγές… ο στοιχειωμένος απόηχος εκατομμυρίων ανθρώπων που φώναζαν διαπερνούσε την ίδια του την ψυχή.
Ο Όλιβερ ξύπνησε με την καρδιά του να χτυπάει δυνατά. Δεν μπορούσε να βγάλει τις εικόνες από το μυαλό του. Ούτε μπορούσε να ξεφύγει από τις απειλές του πράκτορα, οι οποίες τον πλησίαζαν σαν τις πυρκαγιές που πλησίαζαν και τις προανήγγειλε.