Τη συγκεκριμένη μέρα, ο Λίαμ καθόταν δίπλα στο κρεβάτι του Όλιβερ, μοιραζόμενος μια από αυτές τις στιγμές. Μέσα στις υποτονικές αποχρώσεις του νοσοκομειακού δωματίου, ο Λίαμ έσκυψε πιο κοντά στον Όλιβερ, μοιραζόμενος ψίθυρους από πρόσφατες καρδιακές επαφές με τη φίλη του Λίζα. Μόλις είχαν μετακομίσει μαζί και συζητούσαν τα επόμενα βήματα στη σχέση τους. Η Λίζα ήθελε πάντα να γίνει μητέρα και ένιωθε έτοιμη να ξεκινήσει το ταξίδι της ανατροφής παιδιών με τον Λίαμ.
Η καρδιά του φούσκωσε καθώς άρχισε να αποκαλύπτει αυτό το κεφάλαιο της ζωής του στον Όλιβερ. “Θα γίνεις θείος”, μουρμούρισε, με ένα χαμόγελο να φωτίζει το πρόσωπό του. Αλλά μόλις οι λέξεις άφησαν τα χείλη του, μια φευγαλέα σκιά στο πρόσωπο του Όλιβερ τον σταμάτησε. Ήταν αυτό… μια σύσπαση Ένας ακούσιος μυϊκός σπασμός Δεν θα μπορούσε να είναι. Εδώ και μια δεκαετία, ο Όλιβερ δεν είχε ούτε καν κουνηθεί. Ο Λίαμ ανοιγόκλεισε τα μάτια, παλεύοντας με τη δυσπιστία, η καρδιά του χτυπούσε δυνατά καθώς η ελπίδα και η αμφιβολία έκαναν πόλεμο μέσα του.