Καθώς ο Rohan βρισκόταν στο παγωμένο κρεβάτι του νοσοκομείου, περικυκλωμένος από γιατρούς με σοβαρές εκφράσεις, η ζωή του άρχισε να αναπαράγεται στο μυαλό του. Ποτέ δεν πίστευε ότι θα ερχόταν αυτή η μέρα. Ήταν ένας απλός άνθρωπος από τη ζωντανή πόλη Ναγκπούρ της Ινδίας. Γεννημένος σε μια αγροτική οικογένεια, τα παιδικά του χρόνια ήταν τόσο συνηθισμένα όσο και του άλλου. Μπορούσε να θυμηθεί ότι ήταν ένα ονειροπόλο παιδί, πεπεισμένο ότι μια μέρα το όνομά του θα ήταν στα χείλη όλων. Ωστόσο, ποτέ δεν φανταζόταν ότι θα ήταν μια επίσκεψη στο νοσοκομείο που θα τον έβαζε σε αυτό το μονοπάτι…
Η καρδιά του ήταν γεμάτη από αγνή χαρά και μια διακαή επιθυμία να ξεχωρίσει… να είναι ξεχωριστός. Αλλά η ζωή, όπως φάνηκε, είχε άλλα σχέδια. Το χαρακτηριστικό γνώρισμά του ήταν μια ελαφρώς φουσκωμένη κοιλιά, ένα παράξενο αλλά ακίνδυνο χαρακτηριστικό που δεν επηρέαζε ιδιαίτερα τη ζωή του. Ούτε παρεμπόδιζε το παιχνίδι του ούτε του προκαλούσε σωματικό πόνο.