Ωστόσο, η αδυσώπητη πορεία του χρόνου εισήγαγε μια τρομακτική επιπλοκή. Το φουσκωμένο στομάχι του Ρόχαν άρχισε να επηρεάζει τη ζωή του με τρόπους που ξεπερνούσαν κατά πολύ τον κοινωνικό χλευασμό. Αγωνιζόμενος να πάρει ανάσα μετά την παραμικρή προσπάθεια, αντιμετώπιζε ένα νέο, καταπιεστικό βάρος στο στήθος του που δεν υπήρχε εκεί πριν. Το σώμα του, που κάποτε συνεργαζόταν μαζί του, τώρα έμοιαζε να δουλεύει εναντίον του.
Κάθε μέρα μεταμορφωνόταν σε έναν αγώνα ενάντια στην ίδια του τη σωματική διάπλαση. Η καρδιά του χτυπούσε με μια ένταση που δεν του ήταν οικεία, και κάθε παλμός αντηχούσε με την αυξανόμενη ανησυχία του. Κάθε αναπνοή γινόταν ένας αγώνας, μια μάχη για επιβίωση ενάντια σε έναν αόρατο εχθρό. Τι του συνέβαινε