Οι σκέψεις για τη Λούνα δεν έμοιαζαν ποτέ μακριά από το μυαλό του Τζορτζ. Αναρωτιόταν συνεχώς πού βρισκόταν, αν ήταν καλά ή αν ήταν φοβισμένη και μόνη κάπου. Η χειρότερη σκέψη απ’ όλες ήταν αν ήταν καν ζωντανή.
Ο Τζορτζ ένιωθε ένα αίσθημα ενοχής κάθε φορά που τη σκεφτόταν. Συχνά αναρωτιόταν τι θα μπορούσε να είχε κάνει διαφορετικά εκείνη την ημέρα. Αν είχε ασφαλίσει την πόρτα της φάρμας νωρίτερα ή αν είχε ελέγξει τη Λούνα λίγο νωρίτερα, ίσως η γλυκιά του γούνινη φίλη να ήταν ακόμα μαζί του, αγκαλιασμένη δίπλα του στο κρεβάτι.