Αυτό συνέβαινε μέχρι οκτώ μήνες αργότερα, όταν ο Τζορτζ ξύπνησε με τους ψιθύρους της άνοιξης – τον απαλό ήχο του λιωμένου πάγου έξω από το παράθυρό του και τον ζεστό ήλιο που έλαμπε πάνω από τη φάρμα. Καθώς ο Τζορτζ βγήκε έξω για να αναπνεύσει το φρέσκο ανοιξιάτικο αεράκι, πάγωσε μπροστά σε αυτό που είδε μπροστά του.
Θα μπορούσε να είναι Από μακριά, ο Τζορτζ εντόπισε μια γνώριμη φιγούρα να ανεβαίνει το λόφο του βοσκοτόπου προς το αγρόκτημα. Ο βηματισμός, ο ήχος, το απαλό κούνημα της ουράς… όλα έμοιαζαν ακριβώς με της Λούνα. Το μυαλό του Τζορτζ στριφογύρισε απίστευτα. Μήπως η Λούνα είχε επιστρέψει Μετά από τόσο καιρό