Καθώς η φιγούρα πλησίαζε, ο σκεπτικισμός του Τζορτζ μετατράπηκε σε ελπίδα. Προσεκτικά, πλησίασε τη φιγούρα, με τα κλαδιά να τρίζουν κάτω από τα πόδια του, φοβούμενος ότι οποιαδήποτε ξαφνική κίνηση θα μπορούσε να την εξαφανίσει τόσο γρήγορα όσο είχε εμφανιστεί.
“Λούνα”, φώναξε προσεκτικά. Σέρνοντας πιο κοντά στη σκοτεινή φιγούρα, είδε το γνώριμο κούνημα των αυτιών. Αυτή ήταν σίγουρα η Λούνα. Κανένας άλλος σκύλος δεν θα ανταποκρινόταν σε αυτό το κάλεσμα. Όμως καθώς πλησίαζε κοντά της, σοκαρίστηκε για άλλη μια φορά.