Αντί να έρθει προς το μέρος του και να τον αγκαλιάσει, όπως περίμενε ο Τζορτζ, η Λούνα τράβηξε τα αυτιά της προς τα πίσω. Αντί για το γλυκό, ευγενικό σκυλί που πάντα γνώριζε, το πλάσμα που στεκόταν μπροστά του ήταν ταραγμένο και επιφυλακτικό.
Απορημένος από την περίεργη συμπεριφορά της, έκανε ένα προσεκτικό βήμα μπροστά. “Δεν πειράζει, κορίτσι μου! Εγώ είμαι!” Αλλά η Λούνα απομακρύνθηκε περισσότερο, χαμηλώνοντας το κεφάλι της σε επιθετική στάση. Ο Τζορτζ ανησύχησε βλέποντας ότι ήταν έτοιμη να επιτεθεί αν τον πλησίαζε περισσότερο.