Το μικρό τριχωτό σώμα του ήταν κουρνιασμένο στην κοιλιά της Λούνα. Καθώς ο Γιώργος πλησίαζε, παρατήρησε κάτι παράξενο στο ζώο. Παρά την καυτή καλοκαιρινή ζέστη, το μικρό ήταν πολυτελώς τυλιγμένο σε ένα γούνινο παλτό. Αυτό ήταν περίεργο, καθώς η γούνα του φαινόταν πολύ πυκνή για αυτή την εποχή του χρόνου, ειδικά στη ζέστη της περιοχής τους.
Επιπλέον, καθώς ο Γιώργος μελετούσε το πλάσμα, υπήρχε κάτι εντυπωσιακά διαφορετικό στο βλέμμα που συναντούσε το δικό του. Τα μάτια, αν και αθώα, είχαν μια ατίθαση λάμψη, μια σπίθα άγριας φύσης που έμοιαζε παράταιρη ανάμεσα στα ήρεμα ζώα της φάρμας που είχε συνηθίσει. Το βλέμμα του πλάσματος ήταν ανησυχητικό αλλά και ενδιαφέρον- είχε μια αγριότητα που γοήτευε και προβλημάτιζε.