Οι ώρες έμοιαζαν με μέρες καθώς ο Τζορτζ προσπαθούσε με κάθε τρόπο να βοηθήσει το πλάσμα. Είχε αρχίσει να χάνει την ελπίδα του, σκεπτόμενος ότι ίσως δεν θα μπορούσε να το σώσει. Αλλά ξαφνικά, κάτι άλλαξε. Το πλάσμα κατάφερε να σηκωθεί. Ήταν τρεμάμενο και ασταθές, αλλά στεκόταν στα πόδια του. Αυτό έδωσε στον Γιώργο μια αχτίδα ελπίδας και ήξερε ότι έπρεπε να δράσει γρήγορα.
Με μια ανανεωμένη αίσθηση του σκοπού, ο Τζορτζ επέστρεψε στη δουλειά. Ήταν πιο αποφασισμένος από ποτέ να σώσει αυτό το μικρό πλάσμα. Βεβαιώθηκε ότι το ζώο είχε φρέσκο νερό και έφερε μαλακές κουβέρτες για να νιώθει άνετα. Ήξερε ότι έπρεπε να παραμείνει δυνατός για αυτό το ζώο και ήταν πρόθυμος να κάνει ό,τι χρειαζόταν για να το καταφέρει. Εξάλλου, η αγαπημένη του Λούνα θα πρέπει να τον έφερε εδώ για κάποιο λόγο.