Καθώς περπατούσε στον παλιό χωματόδρομο, ο Τζορτζ απολάμβανε τις ζωντανές εικόνες και τους ήχους του καλοκαιριού – πουλιά που κελαηδούσαν χαρούμενα, μέλισσες που βούιζαν, λιβελούλες που πετούσαν πάνω από το κεφάλι και το απαλό θρόισμα των δέντρων στο απαλό αεράκι. η γαλήνια ομορφιά του καλοκαιριού ήταν μια έντονη αντίθεση με την τρομακτική σκηνή που επρόκειτο να εκτυλιχθεί.
Ο Γιώργος σφύριξε καθώς περπατούσε προς τα βοσκοτόπια, ανυπόμονος να δει τη Λούνα και να παίξει μαζί της. Η Λούνα ήταν ο πιο αγαπημένος τετράποδος φίλος του Τζορτζ. Αν και ο Τζορτζ αγαπούσε πολύ όλα τα ζώα του, είχε μια ιδιαίτερη αδυναμία στην παλιά του σύντροφο και έμπιστη καλύτερη φίλη του.