Καθώς ο ήλιος άρχισε να δύει, λούζοντας το αγρόκτημα σε ροζ και πορτοκαλί αποχρώσεις, ο Τζορτζ στάθηκε μόνος του στο άδειο χωράφι. Μια αίσθηση απώλειας και ανησυχίας τον κυρίευσε. Η αγαπημένη του Λούνα είχε εξαφανιστεί, αφήνοντας πίσω της μόνο ερωτήσεις και μια φάρμα που ξαφνικά ένιωθε πολύ πιο άδεια.
Η Λούνα δεν ήταν απλώς ένας σκύλος για τον Τζορτζ- ήταν η πιστή του σύντροφος και έμπιστη. Από τη στιγμή που τη βρήκε ως αδέσποτο κουτάβι, ο δεσμός τους ήταν ακαριαίος και άρρηκτος. Η Λούνα είχε έναν μοναδικό τρόπο να φέρνει χαρά και ηρεμία στη ζωή του Τζορτζ.