Δεν μπορούσε να κουνηθεί, τα πόδια του είχαν παγώσει στη θέση τους, καθώς ένα ρίγος ανέβαινε στη σπονδυλική του στήλη. Για μήνες, φανταζόταν αυτή τη στιγμή – την Τhunder να επιστρέφει στο σπίτι, να καλπάζει στα χωράφια σαν να μην είχε συμβεί ποτέ τίποτα. “Αλλά αυτό” σκέφτηκε ενώ βρισκόταν αντιμέτωπος με τη σκοτεινή οντότητα, “δεν έπρεπε να γίνει έτσι”
Ο Κεραυνός στεκόταν ήρεμος, κουνώντας την ουρά του, με τα μεγάλα, σκούρα μάτια του να αντανακλούν το φως της βραδιάς που έσβηνε. Ο Τζορτζ κατάπιε δυνατά, με τους σφυγμούς του να σφυροκοπούν στα αυτιά του. Περίμενε ότι ο Κεραυνός θα ήταν ανήσυχος, ίσως και νευρικός, αφού έλειπε τόσο καιρό. Όμως ο επιβήτορας δεν ήταν καθόλου ταραγμένος.