Ο αέρας γύρω του ήταν πυκνός, η ησυχία της φάρμας τον πίεζε. Ο άνεμος είχε κοπάσει εντελώς, αφήνοντας τα δέντρα ακίνητα, σαν ολόκληρος ο κόσμος να κρατούσε την ανάσα του. Η αναπνοή του Τζορτζ φαινόταν δυνατή μέσα στη σιωπή, αλλά δεν μπόρεσε να σπάσει την ησυχία με κάποια ξαφνική κίνηση.
Ο κεραυνός ροχάλισε απαλά και το βλέμμα του Τζορτζ γύρισε στο άλογό του. Τα αυτιά του επιβήτορα κούνησαν μπροστά, το κεφάλι του ανασηκώθηκε ελαφρά σαν να άκουγε κάτι. Ο Τζορτζ πήρε μια βαθιά ανάσα, σταθεροποιώντας τον εαυτό του. “Εντάξει, αγόρι μου”, ψιθύρισε. “Για να δούμε ποιος γύρισε μαζί σου”