Και τώρα, καθώς ο Τζορτζ στεκόταν στο φως της βραδιάς που έσβηνε, κοιτάζοντας το άλογό του -ζωντανό και υγιές, που στεκόταν μπροστά του- ένιωθε σαν όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Όμως η χαρά του μετριάστηκε από αυτό το αίσθημα ανησυχίας, την αίσθηση ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Έκανε άλλο ένα βήμα πιο κοντά, η ανάσα του θόλωσε στον δροσερό αέρα, αλλά καθώς το έκανε, η σκιά πίσω από τον Κεραυνό φάνηκε να μετακινείται, πλησιάζοντας πιο κοντά στην άκρη του αχυρώνα. Ο Κεραυνός φαινόταν ήρεμος, αλλά ο Τζορτζ μπορούσε να νιώσει το βάρος κάποιου άλλου στον αέρα.