Η Τζέσι κατάλαβε γρήγορα ότι οι επιθετικές ενέργειες του χιμπατζή δεν είχαν σκοπό να είναι επιβλαβείς. Ήταν προφανές ότι ο χιμπατζής, μαζί με το μικρό πλάσμα που προστάτευε, χρειάζονταν βοήθεια – είτε από εκείνη είτε από έναν επαγγελματία κτηνίατρο. Η καρδιά της Τζέσι χτυπούσε δυνατά από την ευθύνη της στιγμής, ενώ η αποφασιστικότητά της σταθεροποιήθηκε με τη συνειδητοποίηση ότι αυτή ήταν πλέον η μόνη γέφυρα προς την ασφάλεια και τη φροντίδα τους.
Η Τζέσι βγήκε προσεκτικά από το δωμάτιο και έτρεξε στους διαδρόμους του νοσοκομείου. Γύρω της επικρατούσε χάος, καθώς γιατροί και ασθενείς έτρεχαν να σωθούν, με τα πρόσωπά τους χαραγμένα από πανικό. Τελικά, σκόνταψε σε ένα δωμάτιο όπου αρκετοί γιατροί είχαν αναζητήσει καταφύγιο. Πλησιάζοντάς τους, η βιασύνη διαπερνούσε κάθε λέξη που έλεγε. “Σας παρακαλώ, πρέπει να τους βοηθήσουμε”, παρακάλεσε, προσπαθώντας απεγνωσμένα να τους πείσει να ελέγξουν τον χιμπατζή και τον απρόσμενο σύντροφό του.