Η καρδιά της Τζέσι βούλιαξε. Η ικεσία στη φωνή της γινόταν όλο και πιο απελπισμένη καθώς προσπαθούσε να τους μεταπείσει: “Αλλά δεν μπορούμε απλώς να περιμένουμε. Κι αν είναι πολύ αργά;” Ωστόσο, παρά τις εκκλήσεις της, η αποφασιστικότητα στα μάτια των γιατρών παρέμεινε αμετάβλητη. Είχαν πάρει την απόφασή τους, αφήνοντας την Τζέσι να στέκεται στον αποστειρωμένο διάδρομο, νιώθοντας το βάρος της κατάστασης να την πιέζει.
Ο Steve, μόλις άκουσε την έκκληση της Jessie, είδε την αποφασιστικότητα στα μάτια της και συμφώνησε να βοηθήσει χωρίς κανένα δισταγμό. “Ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε”, είπε, με τη φωνή του να είναι ένα μείγμα αποφασιστικότητας και περιέργειας. Μαζί πήραν το δρόμο για το δωμάτιο όπου περίμεναν ο χιμπατζής και ο σύντροφός του.