Παρά τις αμφιβολίες τους, η Τζέσι ήταν αποφασισμένη. “Θα είμαι προσεκτική”, υποσχέθηκε, κινούμενη προς τον χιμπατζή αργά αλλά με αυτοπεποίθηση. Οι αξιωματικοί, ακόμα διστακτικοί, αποφάσισαν να μείνουν πίσω και να την παρακολουθούν στενά.
Ο χιμπατζής οδήγησε γρήγορα την Τζέσι μακριά από το νοσοκομείο και μέσα στο δάσος. Η αίσθηση του επείγοντος γινόταν όλο και πιο έντονη γύρω τους, κάνοντας κάθε θρόισμα φύλλου και κάθε μακρινό κελάηδημα κουκουβάγιας να μοιάζει πιο έντονο. Το φως του φεγγαριού πρόσθεσε μια μυστηριώδη, ελαφρώς τρομακτική αίσθηση στο δάσος. Η Τζέσι ένιωθε ότι έπρεπε να εμπιστευτεί τον χιμπατζή, παρόλο που όλα γίνονταν πιο μυστηριώδη και λίγο τρομακτικά.