Το τηλέφωνο της Τζέσι χτύπησε με μια κλήση. Αλλά το σήμα ήταν αδύναμο, μετατρέποντας τη φωνή του κτηνιάτρου σε ένα ακατάληπτο χάος. Με δυσκολία μπορούσε να καταλάβει τα λόγια του, αλλά ακούστηκε σαν να της έλεγε να γυρίσει πίσω. Τώρα, η Τζέσι αντιμετώπιζε μια κρίσιμη απόφαση: να ακολουθήσει τον χιμπατζή περαιτέρω ή να ακούσει τον κτηνίατρο και να γυρίσει πίσω.
Η ορμή της αδρεναλίνης που διαπερνούσε το σώμα της Τζέσι έκανε τα πάντα να μοιάζουν σουρεαλιστικά, θολώνοντας την ικανότητά της να αναγνωρίσει τη φωνή που φώναζε το όνομά της. Καθώς όμως κοίταξε προς την κατεύθυνση του ήχου, η διαύγεια χτύπησε – ήταν ο Ντέιβιντ, που κατάφερε με κάποιο τρόπο να τη βρει ακριβώς τη στιγμή που τον χρειαζόταν περισσότερο.