Η καρδιά του Γκάμπριελ χτυπούσε γρήγορα καθώς έψαχνε απεγνωσμένα μέσα στη φαινομενικά ατελείωτη ζούγκλα, φωνάζοντας για την Κόκο. Η πυκνή, μπερδεμένη βλάστηση απλωνόταν προς όλες τις κατευθύνσεις, καταπίνοντας τις κραυγές του και ενισχύοντας τον φόβο του.
Η ζούγκλα δεν ήταν απλώς ένα όμορφο μέρος – ήταν ένα μυστηριώδες και επικίνδυνο περιβάλλον, όπου ήταν εύκολο να χαθείς ή να αντιμετωπίσεις απρόσμενα προβλήματα. Τώρα, με την Κοκό να λείπει, ο Γκάμπριελ ένιωθε αυτές τις προειδοποιήσεις να ζωντανεύουν, ενισχύοντας το φόβο και την ανησυχία του.
Ο Γκάμπριελ, αφοσιωμένος φωτογράφος άγριας φύσης, είχε πάντα μια ακόρεστη επιθυμία για περιπλάνηση. Η φωτογραφική του μηχανή είχε αποτυπώσει την ωμή ομορφιά αμέτρητων τοπίων και τις περίπλοκες ζωές των ζώων σε κάθε γωνιά του πλανήτη.