Αγνοώντας τον κοροϊδευτικό αξιωματικό, έσκυψε προς τα μέσα, με τη φωνή του να έχει έντονη χροιά. Περιέγραψε λεπτομερώς τον ακριβή, αδίστακτο συντονισμό των κλεφτών και τον περίτεχνο, σκοτεινό σχεδιασμό του σχεδίου τους.
Η απογοήτευση του Γκάμπριελ ξέσπασε σαν καταιγίδα. “Το κουτάβι μου λείπει!” είπε, με τη φωνή του να τρέμει από απόγνωση. “Είναι αυτό κάποιο διεστραμμένο αστείο για σας Σας παρακαλώ, πρέπει να με βοηθήσετε – σας λέω την αλήθεια! Σας ορκίζομαι, δεν τα βγάζω από το μυαλό μου!”