Κάθε θρόισμα των φύλλων και κάθε σπάσιμο των κλαδιών έστελνε την καρδιά του να χτυπάει με άγριο ρυθμό. Κάθε ήχος έμοιαζε με ηχώ επικείμενου κινδύνου. Κινήθηκε με εξαιρετική προσοχή, προσπαθώντας απεγνωσμένα να παραμείνει αθέατος, αλλά η θέα περισσότερων πιθήκων, που ο καθένας τους κρατούσε ένα κουτάβι που πάλευε, έκανε τους σφυγμούς του να χτυπήσουν πιο γρήγορα.
Η ζούγκλα έκλεινε γύρω του, ο πυκνός θόλος πύκνωνε και έριχνε απόκοσμες σκιές που έμοιαζαν να απλώνονται με φανταστικά δάχτυλα. Ο αέρας γινόταν όλο και πιο κρύος, τυλίγοντάς τον με μια αποπνικτική παγωνιά που έμοιαζε να τον πιέζει με αυξανόμενο βάρος.