Πήτερ: Πλάκα μου κάνεις Η Τζούλι κοίταξε συνοφρυωμένη την οθόνη, ρίχνοντας μια ματιά στον τάρανδο σαν να μπορούσε να απαντήσει για εκείνη. Το ζώο μετακινήθηκε ελαφρά, κουνώντας το κεφάλι του απογοητευμένο, με το πλαστικό να θροΐζει θορυβωδώς. Το θέαμα έκανε το στήθος της να σφίξει.
Τζούλι: Σοβαρά μιλάω. Θα την ακολουθήσω. Για μια στιγμή δίστασε, με τον αντίχειρά της να αιωρείται πάνω από το κουμπί αποστολής. Το λογικό μέρος του εαυτού της φώναζε ότι το να ακολουθήσει ένα άγριο ζώο μέσα στη χιονισμένη νύχτα ήταν απερίσκεπτο, ίσως και επικίνδυνο. Αλλά μετά κοίταξε ξανά την άλκη.