Τα χρόνια της ως νοσοκόμα την είχαν διδάξει ότι κάποιες στιγμές αψηφούσαν τη λογική. Είχε δει ασθενείς να ξεπερνούν απίθανες δυσκολίες, στιγμές όπου το ένστικτο και το συναίσθημα είχαν μεγαλύτερη σημασία από τη λογική.
Ο τάρανδος εξέπνευσε βαριά, ο ήχος ήταν ένα βαθύ βουητό που φαινόταν να αντηχεί μέσα στην ησυχία. Γύρισε τότε, με το τεράστιο σώμα του να περιστρέφεται προς την έξοδο με σκόπιμες κινήσεις. Η ανάσα της Τζούλι κόπηκε καθώς σταμάτησε στο άνοιγμα της πόρτας και την κοίταξε για μια στιγμή. Περίμενε.