Η Τζούλι δίστασε, με τα μάτια της καρφωμένα στο ογκώδες σώμα του ζώου, καθώς κινούνταν στο σκοτάδι. Το λογικό κομμάτι της φώναζε ότι αυτό ήταν μια απαίσια ιδέα. Το να ακολουθήσει έναν άγριο τάρανδο στο δάσος -ειδικά έναν μπερδεμένο σε συντρίμμια και φανερά ταραγμένο- δεν ήταν απλώς επικίνδυνο, αλλά άγγιζε τα όρια της απερισκεψίας.
Τα ελάφια ήταν γνωστό ότι ήταν απρόβλεπτα, ειδικά όταν ένιωθαν να απειλούνται ή να στριμώχνονται. Η αναπνοή της κόπηκε καθώς φανταζόταν το ζώο να της επιτίθεται ξαφνικά. Τι θα έκανε Θα έτρεχε Θα κρυβόταν