Δεν υπήρχε περίπτωση να το ξεπεράσει. Αλλά μετά κοίταξε ξανά το πλαστικό που είχε μπερδευτεί γύρω από τα κέρατά του, τον τρόπο που έσερνε και χτυπιόταν σε κάθε βήμα. Η άλκη δεν επιτίθετο ούτε έφευγε, αλλά οδηγούσε.
Το τηλέφωνό της χτύπησε στην τσέπη της, βγάζοντάς την από τις σκέψεις της. Το έβγαλε, με τα δάχτυλά της να τρέμουν τόσο από το κρύο όσο και από την αυξανόμενη ανησυχία της. Πίτερ: Τζούλι, αυτό δεν είναι ασφαλές. Τζούλι, δεν είναι ασφαλές Τζούλι: Μόλις έστειλα την τοποθεσία μου. Συνάντησέ με αν μπορείς.