Η Τζούλι έσπρωξε τις βαριές πόρτες και μπήκε στον προθάλαμο, όπου την υποδέχτηκε αμέσως η γνώριμη μυρωδιά του αντισηπτικού και το χαμηλό μουρμουρητό της δραστηριότητας. Μια ορμή ζεστασιάς την περιέβαλε, διώχνοντας την ψύχρα που είχε εγκατασταθεί βαθιά στα κόκκαλά της κατά τη διάρκεια της βόλτας της.
Το νοσοκομείο είχε τη συνηθισμένη του βραδινή βουή, υποτονική αλλά σταθερή. Μια νοσοκόμα περνούσε βιαστικά με ένα πρόχειρο σημειωματάριο, γνέφοντας αναγνωριστικά, ενώ ένας επιστάτης δούλευε αθόρυβα γυαλίζοντας τα πατώματα. Η Τζούλι χαμογέλασε αχνά καθώς πήγαινε προς το σταθμό της νοσοκόμας.