Κοίταξε ξανά το ρολόι. 11:00 Μ.Μ. Οι ώρες απλώνονταν μπροστά της και ήδη σχεδίαζε νοερά πώς θα διέσπαγε τη νύχτα: γύρους τα μεσάνυχτα, ένα γρήγορο σνακ γύρω στις 2 π.μ. και ίσως λίγα λεπτά για να διαβάσει το βιβλίο που είχε κρύψει στην τσάντα της.
Την ώρα που η Τζούλι ήταν έτοιμη να εγκατασταθεί στη ρουτίνα της, οι αυτόματες συρόμενες πόρτες άνοιξαν με σφυρίγματα. Μια ριπή κρύου αέρα μπήκε στο λόμπι, διαταράσσοντας προς στιγμήν τη ζεστή ησυχία. Η Τζούλι μόλις που σήκωσε το κεφάλι της – υπέθεσε ότι επρόκειτο για κάποιον επισκέπτη που είχε αργήσει να έρθει ή ίσως για κάποιον ασθενή που χρειαζόταν επείγουσα φροντίδα.