Η αυγή έφερε ένα απαλό, κεχριμπαρένιο φως πάνω από τα δέντρα, καθώς η Αμάρα ετοιμαζόταν για το ταξίδι της. Μέχρι να φτάσει στο σημείο συνάντησης ορόσημο, μερικοί άλλοι τουρίστες είχαν ήδη συγκεντρωθεί, μουρμουρίζοντας με προσμονή. Ένα στιβαρό τζιπ ήταν παρκαρισμένο εκεί κοντά και ο οδηγός τους -ένας ήσυχος άντρας με μάτια που έμοιαζαν να γνωρίζουν κάθε μυστικό του δάσους- χαιρέτησε τον καθένα τους με ένα νεύμα.
Η ομάδα ανέβηκε στο τζιπ και η Αμάρα ένιωσε μια ανατριχίλα ενέργειας στον αέρα καθώς ξεκινούσαν, με το βουητό της μηχανής να αναμειγνύεται με τους αφυπνιστικούς ήχους της ζούγκλας γύρω τους. Καθώς το τζιπ μπήκε μέσα στο πυκνό δάσος, οι αισθήσεις της Αμάρα οξύνθηκαν σε κάθε χτύπημα και στροφή.