Καθώς οι λαθροθήρες απομακρύνονταν, δεμένοι και αγριοκοίτακτοι, η Αμάρα κοίταξε τους δασοφύλακες, οι οποίοι άρχισαν να ανακρίνουν τους τουρίστες και να αξιολογούν τη σκηνή. Κατέθεταν μια επίσημη αναφορά, σημειώνοντας την παράνομη δραστηριότητα των λαθροθήρων για μελλοντικές ενέργειες. Η Αμάρα έγνεψε με ευγνωμοσύνη όταν ένας από τους δασοφύλακες πλησίασε, με την έκφρασή του να είναι ένα μείγμα ανακούφισης και σεβασμού.
“Αυτό ήταν γενναιότητα”, είπε, ρίχνοντας μια ματιά στους ελέφαντες. “Αυτά τα ζώα δεν δένονται συχνά με αγνώστους. Πρέπει να κερδίσατε την εμπιστοσύνη τους” Η Αμάρα χάρισε ένα αδύναμο χαμόγελο, ρίχνοντας μια ματιά στους ασυνήθιστους συντρόφους της. “Μου έσωσαν τη ζωή”, ψιθύρισε, με τη φωνή της απαλή “Δεν νομίζω ότι θα τα κατάφερνα χωρίς αυτούς”