Αυτός σίγουρα δεν ήταν ο άνεμος. Ο Χένρι άφησε προσεκτικά το μπιφτέκι του κάτω, με το βλέμμα του καρφωμένο στο σκοτεινό οίκο δημοπρασιών. Το κτίριο υποτίθεται ότι ήταν άδειο, όλα τα τιμαλφή ασφαλώς κλειδωμένα για τη νύχτα. Όποιοι κι αν ήταν αυτοί οι εισβολείς, δεν είχαν καμία δουλειά να βρίσκονται εδώ.
Καθώς πλησίαζε την πύλη, ο Χένρι τέντωσε τα αυτιά του, ελπίζοντας να πιάσει κάποιον ήχο που θα μπορούσε να επιβεβαιώσει τις υποψίες του. Αλλά η νύχτα ήταν ήσυχη, εκτός από το μακρινό βουητό της κυκλοφορίας. Οι κουκουλοφόροι είχαν εξαφανιστεί στο σκοτάδι γύρω από το κτίριο, αφήνοντας μόνο σιωπή στο πέρασμά τους. Το μυαλό του Χένρι έτρεχε με πιθανότητες.