Η μέρα ξεκίνησε τυπικά για τον Χένρι. Έφυγε από το μικρό διαμέρισμά του νωρίς το απόγευμα, περνώντας από γνώριμα σημεία καθώς πήγαινε στη δουλειά του. Οι δρόμοι ήταν δυνατοί από τους ήχους των αυτοκινήτων που κορνάριζαν, το ρυθμικό ποδοπάτημα των ανθρώπων που έτρεχαν στα πεζοδρόμια και τις περιστασιακές φωνές ενός πλανόδιου πωλητή.
Ο οίκος δημοπρασιών ξεχώριζε από το συνηθισμένο χάος της πόλης, με το μεγαλοπρεπές εξωτερικό του να αποπνέει κομψότητα και ιστορία, ένα διακεκριμένο ορόσημο που βρισκόταν στην πολυσύχναστη καρδιά της πόλης. Ο Χένρι ήταν πάντα περήφανος για το ρόλο του ως νυχτοφύλακας, βρίσκοντας μια ήρεμη ικανοποίηση στο να προσέχει τους θησαυρούς του κάθε βράδυ.