Παρόλα αυτά, ο Χένρι το απομάκρυνε, αποδίδοντάς το σε παράνοια – άλλωστε, η σκέψη ήταν το βίτσιο του. Ίσως είχε παρακολουθήσει πολλές αστυνομικές σειρές, και το μυαλό του συμπλήρωνε κενά εκεί που δεν υπήρχαν. Κουνώντας το κεφάλι του, ανάγκασε τον εαυτό του να το ξεχάσει, μπαίνοντας στο κτίριο για να ξεκινήσει τις βόλτες του.
Καθώς η μέρα περνούσε, ο οίκος δημοπρασιών ετοιμαζόταν για το μεγάλο γεγονός της βραδιάς. Πολύτιμα έργα τέχνης, αρχαία αντικείμενα και σπάνια κοσμήματα γέμισαν τον εκθεσιακό χώρο. Η ατμόσφαιρα βούιζε από τον ενθουσιασμό των δυνητικών αγοραστών που επιθεωρούσαν τους θησαυρούς που ήλπιζαν να εξασφαλίσουν.