Με το μεγαλύτερο μέρος του εθνικού προϋπολογισμού να πηγαίνει στον στρατό, ελάχιστα απομένουν για πολιτικά έργα. Οι απλοί πολίτες σηκώνουν το κύριο βάρος αυτής της ανισορροπίας- ο καθημερινός τους μόχθος αποτελεί μαρτυρία για τις προτεραιότητες του κράτους.
Για μεγαλύτερα ταξίδια, τα αυτοκίνητα είναι σπάνιο θέαμα. Το κράτος κατευθύνει τους ανθρώπους προς τα λεωφορεία ή τα τρένα, παρακολουθώντας στενά τις μετακινήσεις τους. Είναι ένα σύστημα που εξασφαλίζει ότι όλοι ταξιδεύουν υπό το άγρυπνο μάτι του καθεστώτος.