Η Άννα πλησίασε, η περιέργειά της υπερνίκησε τον δισταγμό της. Ένα σκαμνί είχε τοποθετηθεί μπροστά από την κούνια, και η νοσοκόμα της έκανε νόημα να ανέβει σε αυτό. “Μπορείς να δεις καλύτερα από εκεί πάνω”, είπε η νοσοκόμα. Η Άννα υπάκουσε, σηκώθηκε και ακούμπησε στην άκρη της κούνιας.
Το βλέμμα της στάθηκε για πρώτη φορά στο μωρό. Το πρόσωπο του μωρού ήταν λεπτό, τα μικροσκοπικά χεράκια του ξεπρόβαλλαν από την απαλή κουβέρτα. Αλλά κάτι δεν πήγαινε καλά. Τα μαλλιά του μωρού – μαλακές τούφες με έντονο πορτοκαλί χρώμα – ξεχώριζαν έντονα από τους χλωμούς τόνους του δέρματός της και το ανοιχτόχρωμο περιβάλλον.