Η πρόταση φάνηκε να βγάζει την Άννα από τις σκέψεις της. Κοίταξε κάτω το κουνέλι, και στη συνέχεια το τοποθέτησε προσεκτικά μέσα στην κούνια δίπλα στην αδελφή της. “Αυτός είναι ο Φλόπι”, είπε απαλά. “Μπορείς να τον πάρεις. Είναι καλός”
Το μωρό κουνήθηκε, με το μικροσκοπικό της χεράκι να συσπάται σαν να έφτανε το κουνέλι. Η Άννα το παρακολουθούσε σιωπηλά, με την αρχική της απορία να δίνει τη θέση της στην αβεβαιότητα. Όταν τελικά κοίταξε ψηλά, τα μεγάλα μπλε μάτια της ήταν γεμάτα σύγχυση. “Αυτή δεν είναι η αδελφή μου”, ψιθύρισε.