Πριν προλάβει να απαντήσει η νοσοκόμα, η πόρτα άνοιξε με τρίξιμο και ο Τζέιμς μπήκε μέσα. Το χαμόγελό του ήταν πλατύ καθώς πλησίαζε, αν και κόπασε ελαφρώς όταν είδε την έκφραση της Άννας. “Τι συμβαίνει, γλυκιά μου;” ρώτησε, γονατίζοντας δίπλα της.
Η Άννα τον κοίταξε, με το πρόσωπό της σοβαρό. “Μπαμπά”, είπε, με τη φωνή της να τρέμει. “Αυτή δεν είναι η αδελφή μου” Ο Τζέιμς ανοιγόκλεισε τα μάτια και μετά σηκώθηκε για να κοιτάξει μέσα στην κούνια. Το χλωμό δέρμα του μωρού και τα λαμπερά κοκκινωπά μαλλιά τον έπιασαν απροετοίμαστο. Γύρισε ελαφρά το κεφάλι του, χωρίς να είναι σίγουρος τι να καταλάβει.